W 1925 r. mieszkaniec Wisztyńca (Vištytis) Jonas Kanapkis, na skrzyżowaniu trzech dróg, na Długiej Górze (Ilgasis kalnas) zbudował drewniany wiatrak. Zaprzęgnięty do roboty wiatr kręcił skrzydłami wiatraka przez trzy dziesięciolecia. Po powstaniu kołchozu, skrzydła wiatraka zostały zdjęte, a mielenie było wykonywane za pomocą silnika i prądu. W latach 1978–1992 mieściło się tu muzeum etnograficzne. W 2020 r. młyn znów otworzył swoje drzwi dla zwiedzających. Przechowywane jest w nim prawie całe zachowane autentyczne wyposażenie techniczne. Zgodnie z ikonografią zrekonstruowano również skrzydła wiatraka, odrestaurowano „wieżę wiatrów”, zachowały się zawiasy drzwi z kutego metalu i „żeliwna głowa” skrzydeł. Obecnie wiatrak wisztyniecki jest dostosowany nie tylko jako przestrzeń edukacyjna, ale i jako wieża widokowa, z której otwiera się unikalny krajobraz wzgórz Suwalszczyzny.
Opinie